τώρα που τον ακούω να μιλάει για την ονειροπόληση που στεγάστηκε στο πατρικό σπίτι νιώθω σε απόλυτη αρμονία με τον εαυτό μου που ξαγρυπνά στο ανακαινισμένο μεν δωμάτιο μου υπο τον ήχο του ροχαλητού του πατέρα μου από το σαλόνι και της σκοτεινής βουβαμάρας αυτής της ώρας

αφήνω το βιβλίο να σχηματίζει σπιτάκι στο στήθος μου και ανατρέχω σε αναμνήσεις ονειροπολήσεων μου σκάνε πρώτα
αντίστοιχες ώρες στο παιδικό μου δωμάτιο
να κλείνω το φωτάκι μου να πέφτω για ύπνο κι έπειτα να το ξανανάβω να σημειώσω κάτι στο τετράδιο κάτω απ΄το μαξιλάρι μου να μην το ξεχάσω γιατί από τότε έλεγα ότι οι καλύτερες ιδέες μου ρχονται πριν με πάρει ο ύπνος