Είμαστε η Ιωάννα, η Μαρία και η Δώρα. Βρεθήκαμε στο Βερολίνο, μακριά από το σπίτι και για έξι μήνες παίξαμε και αυτοσχεδιάσαμε, σκαλήσαμε αναμνήσεις και μετά καταλάβαμε ότι είχαμε ήδη ξεκινήσει να κάνουμε μια διάρρηξη.

Someone's awake!

Είμαστε η γενιά των παιδιών που μετακομίζουν, που φεύγουν από τη χώρα, που μένουν με πολλά άτομα, με φίλες, με τη μάνα τους, που ψάχνουν τι σημαίνει σπίτι ενώ ψάχνουν για σπίτι. Ξεκινώντας από την ανάγκη μας να εξετάσουμε την έννοια της νοσταλγίας και της μελαγχολίας, οδηγηθήκαμε στο ερώτημα: Τι είναι σπίτι; Τελικά, καταλήξαμε στο να αναζητούμε το σπίτι των παιδικών μας χρόνων και στην ανάγκη μας να διαρρήξουμε τις αναμνήσεις μας, τον οικείο κοινό μας χώρο, το σπίτι των παιδικών μας εικόνων, ονείρων και τραυμάτων και να δούμε τα θραύσματα του στο τώρα.

Τι αναζητούμε τελικα;

τί αναζητούμε τελικά;